Από τη Βιολέττα-Ειρήνη Κουτσομπού, MBPsS, BA, MA, MSc Psychology, Εκπαιδευτικό ΠΕ06 – Ψυχοεκπαιδεύτρια
Το Άρωμα Πάγου της Γιόκο Ογκάουα, από τις εκδόσεις Άγρα σε μετάφραση του Παναγιώτη Ευαγγελίδη, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα της. Γεμάτο από τη μοναδική της ικανότητα να πλάθει σκοτεινές και ονειρικές αφηγήσεις. Σε αυτό το μυθιστόρημα, η συγγραφέας καταφέρνει να συνδυάσει τον μινιμαλισμό της ιαπωνικής λογοτεχνικής παράδοσης με ένα αίσθημα υπαρξιακής απομόνωσης που διαχέεται σε όλη την ιστορία. Το βιβλίο ακολουθεί την πρωτοπρόσωπη αφήγηση μιας γυναίκας, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με την απώλεια του συντρόφου της. Η σχέση τους, όπως και ό,τι τους περιβάλλει, μοιάζει βγαλμένη από έναν σουρεαλιστικό πίνακα, γεμάτο με θραύσματα μνήμης και συναισθηματικής αποξένωσης.
Ο εξωτερικός μου εαυτός αναλυόταν σε λυγμούς, εκείνος όμως που βρισκόταν κλεισμένος στην καρδιά μου στεκόταν απλώς ακίνητος και σε απόσταση στο χείλος του κενού. (σελ. 86)
Σαν να μην έφτανε αυτό, η οδύνη για την απώλεια του βάθαινε όλο και περισσότερο. (σελ.155)
Το παρελθόν δεν χάνεται. Με τον ίδιο τρόπο που αυτά που έχουν αποφασιστεί δεν μπορούν να αποτραπούν, κανείς δεν μπορεί να το πειράξει κατά τη βούλησή του. Έτσι ακριβώς συντηρείται η μνήμη. Ακόμα και μετά το θάνατο του συγκεκριμένου ανθρώπου. (σελ. 276)
Η Ογκάουα δημιουργεί μια ατμόσφαιρα όπου ο ρεαλισμός και το παράδοξο συνυπάρχουν. Η συνεχής παρουσία του πάγου – ως φυσικό στοιχείο αλλά και ως μεταφορά – λειτουργεί ως βασικό μοτίβο, αναδεικνύοντας την αποστασιοποίηση και τη θραυσματική φύση των ανθρώπινων σχέσεων. Η γραφή της είναι λιτή αλλά γεμάτη δύναμη. Η αφήγηση, αν και εξωτερικά ήρεμη, έχει μια υπόγεια ένταση που προκαλεί τον αναγνώστη να αναμετρηθεί με δύσκολα ερωτήματα για την ανθρώπινη φύση. Το θέμα της μνήμης, κεντρικό σε πολλά έργα της συγγραφέως, παίζει και εδώ σημαντικό ρόλο. Γενικότερα, το Άρωμα Πάγου αναδεικνύει την απώλεια, την ανάγκη για σύνδεση αλλά και την αδυναμία των ανθρώπων να ξεπεράσουν τα όρια που θέτουν οι ίδιοι ή το περιβάλλον τους.
Πηγή: fractalart.gr
