Αβδελίδου Εύη, Σχολική Ψυχολόγος

Χρόνος ανάγνωσης 5 ΄

Evi Avdelidou smallerΜιλήστε μας για εσάς και τη δουλειά σας.

Η πορεία μου ως ψυχολόγος άρχισε σε μεγάλο βαθμό συνειδητά, καθώς μετά από ένα χρόνο φοίτησης στο Τμήμα Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αποφάσισα ν’ ακολουθήσω την αγάπη μου για την κατανόηση των ανθρώπων και να προχωρήσω σε σπουδές ψυχολογίας. Ολοκληρώνοντας εργάστηκα σε διάφορα πλαίσια, κυρίως με παιδιά, εφήβους και γονείς, συμπεριλαμβανομένων των Παιδικών Χωριών SOS, της Συμβουλευτικής Υπηρεσίας του Αρσακείου Ψυχικού, του Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής  Δήμου Βύρωνα και ως Σχολική Ψυχολόγος σε σχολεία για τρία χρόνια με στα Προγράμματα Εκπάιδευσης Αλλοδαπών και Παλλινοστούντων Μαθητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Σήμερα εργάζομαι ως σχολική ψυχολόγος στο γραφείο μου, στην Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία για το Παιχνίδι “Παίζοντας” αλλά και ως μέλος της Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης “Εν Έργω”-Kέντρο Ψυχικής Υγείας “Νήσος”. Εμπλέκομαι, παράλληλα σε ερευνητική δραστηριότητα (π.χ. είχα συμμετάσχει, στα πλαίσια του μεταπτυχιακού μου σε μία μεγάλη έρευνα, με αντίστοιχες δημοσιεύσεις, με θέμα τη Χρήση και την Κατάχρηση του Διαδικτύου, με αντικείμενο τον Ηλεκτρονικό εκφοβισμό), αφού θεωρώ πως η έρευνα πηγαίνει χέρι χέρι με την πρακτική εφαρμογή.  Έχω την τύχη να συνδυάζω τη δουλειά μου ως ψυχολόγος με τη δραστηριότητά μου στο χώρο του κινηματογράφου (έχω σκηνοθετήσει μία ταινία μικρού μήκους και συν-σκηνοθετήσει ένα ντοκυμαντέρ μικρού μήκους, ενώ γράφω για το σινεμά-Ψυχογραφήματα, ΛYKOS, Move it, Μπομπίνα), μέσα από τη χρήση του σινεμά ως εργαλείο δουλειάς με τα παιδιά και τους εφήβους.

Στο γραφείο μου βλέπω παιδιά, εφήβους, αναδυόμενους ενήλικες (18-25 ετών), γονείς και εκπαιδευτικούς, συμβουλευτικά και θεραπευτικά, συνεργαζόμενη και με άλλους ειδικούς, αφού η διεπιστημονική παρέμβαση αποδεικνύεται απαραίτητη. Επίσης, αναλαμβάνω την ψυχολογική εκτίμηση (γνωστικών διεργασιών, συναισθηματική, ψυχοκοινωνική, μαθησιακών δυσκολιών -έχοντας ακολουθήσει ειδική εκπαίδευση) και το σχολικό επαγγελματικό προσανατολισμό, μέσα από τη χρήση κατάλληλων ψυχομετρικών διαδικασιών (WISC, T.A.T., Holland).

Ποια είναι η ψυχοθεραπευτική σας προσέγγιση και ποιες οι σπουδές σας;

Η προσέγγιση που ακολουθώ είναι, κατά βάση, η ψυχοδυναμική. Η εντατική, τρίχρονη πρακτική μου άσκηση στο Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής Δήμου Βύρωνα, στα πλαίσια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος που ολοκλήρωσα πάνω στη Σχολική Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, υπήρξε ένα μεγάλο σχολείο στο πώς να προσεγγίζω μέσα από την ψυχαναλυτική σκέψη τους ανθρώπους που έρχονται σε μένα για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους. Από τότε, έχοντας κάνει αντίστοιχα σεμινάρια και με συνεχή εποπτεία και φυσικά δική μου ψυχοθεραπευτική δουλειά, πιστεύω στο ψυχοδυναμικό τρόπο δουλειάς. Όμως είναι σημαντικό ν’ αντιμετωπίζουμε την κάθε δυσκολία ενός ανθρώπου σύμφωνα με τη προσέγγιση που της ταιριάζει, οπότε συχνά ενσωματώνονται τεχνικές της Γνωσιακής Συμπεριφοριστικής Προσέγγισης και της Συστημικής θεωρίας. Ο θεραπευτής χρειάζεται να είναι ευέλικτος και προσαρμοστικός, αλλά παράλληλα να προσπαθεί συνεχώς να κατακτήσει την τεχνική της προσέγγισης προς την οποία κλίνει περισσότερο. Επίσης, η τέχνη αποτελεί ένα δυνατό εργαλείο στο πλησίασμα κυρίως των ομάδων, γι’ αυτό και ο κινηματογράφος για μένα είναι πολύτιμος χώρος συνάντησης και έκφρασης των ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια.

Ως προς τις σπουδές μου, αρχικά ολοκλήρωσα το Φ.Π.Ψ. Του Πανεπιστημίου Αθηνών με Κατεύθυνση Ψυχολογίας και ύστερα τελείωσα ταυτόχρονα τις σπουδές μου στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπως προανέφερα και το Πρόγραμμα Μεπαπτυχιακών Σπουδών Σχολικής Ψυχολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου. Σήμερα είμαι Υποψήφια Διδάκτορας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο Τμήμα Παιδαγωγικής Εκπαίδευσης, με αντικείμενο “Κινηματογράφος και Εκπαίδευση: Διαπραγμάτευση της μεταναστευτικής εμπειρίας των μαθητών/μαθητριών”

Πείτε μας με λίγα λόγια πώς προσεγγίζετε τους ανθρώπους που σας επισκέπτονται.

Αρχικά δίνω χρόνο στην εκτίμηση των δυσκολιών του ανθρώπου που προσέρχεται, με τη λήψη ιστορικού, σε 1-2 συναντήσεις, ανάλογα την περίπτωση. Στη συνέχεια συνδιαμορφώνουμε μαζί ένα πλαίσιο χρόνου, χώρου, ορίων θεραπευτικής σχέσης και στόχων και κάθε άνθρωπος ολοκλήρώνει ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο κύκλο συναντήσεων. Στην περίπτωση των παιδιών και των εφήβων οι αρχικές αυτές συναντήσεις γίνονται με τους γονείς και στη συνέχεια διαμορφώνεται ένα πλαίσιο με το παιδί. Έχω πάντα στο μυαλό μου ότι όποιος με προσεγγίζει έχει αναλάβει μία μεγάλη ευθύνη απέναντι στον εαυτό του, με το σκοπό ν’ αλλάξει κάποια πράγματα σε εκείνον, κάτι που εξ’ αρχής το θεωρώ πολύ σημαντικό βήμα και είναι το πρώτο εχέγγυο για μία ουσιαστική παρέμβαση. Δίνω μεγάλη σημασία στα συναισθήματα ενοχής και ανασφάλειας που μπορεί το πρόσωπο να βιώνει, επειδή νιώθει ότι “έχει πρόβλημα”, ενώ πρόκειται ουσιαστικά για μία κοινωνική κατασκευή το ότι “όποιος απευθύνεται σε ψυχολόγο είναι προβληματικός”. Ιδιαίτερα οι γονείς προσέρχονται πολύ συχνά με μεγάλο άγχος και ένας πρώτος στόχος είναι να απενεχοποιηθούν αλλά παράλληλα να δουν πιο καθαρά την κατάσταση που τους δυσκολεύει και να αναλάβουν τη δράση που αναλογεί στην ευθύνη τους να μεγαλώνουν ένα παιδί. Είναι γεγονός ότι όσο επιτυχημένη και να είναι η παρέμβαση στο παιδί, αν δε γίνει παράλληλα δουλειά με τους γονείς οι πιθανότητες βελτίωσης μειώνονται αισθητά. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο σε αυτές τις περιπτώσεις να υπάρχει συνεργασία με κάποιον άλλον ψυχολόγο που εμπιστεύομαι ώστε να αναλάβουμε παράλληλα γονείς και παιδί. Σε σχέση με τους εκπαιδευτικούς, η συμβουλευτική που αφορά το χώρο του σχολείου είναι ένας τομέας που αποδίδει αισθητά αποτελέσματα, με πολλούς εκπαιδευτικούς να με προσεγγίζουν για παιδιά απομονωμένα, θύματα εκφοβισμού, αλλά και άλλα με δυσκολίες στη συγκέντρωση, μαθησιακές δυσκολίες ή δυσκολίες στην ένταξη στην ομάδα λόγω επιθετικότητας. Σε αυτές τις περιπτώσεις δίνω μεγάλη σημασία στην παρέμβαση  στο σύστημα, πια, όπου ανήκει το παιδί, σχολικό και οικογενειακό, με προϋπόθεση την προθυμία για συνεργασία όλων των πλευρών. 

Ποια θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στη δουλειά σας;

Μία πρόκληση είναι το να αναπτύσσεσαι κι εσύ o ίδιος παράλληλα με τους ανθρώπους που βλέπεις, συνειδητοποιώντας τους δύσκολους χώρους μέσα σου και επαναδιαμορφώνοντάς τους. Η προσωπική εξέλιξή σου αυτή βοηθά και την πρόοδό των ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζεσαι. Επίσης, το να συμβιβάζει κανείς την ανθρωπιστική πλευρά του να είσαι ψυχολόγος με τη βιοποριστική. Θα ήταν ιδανικό η σχέση χρηματικής συνδιαλλαγής μεταξύ θεραπευτή -θεραπευόμενου να περνά από διαμεσολάβηση, αλλά αφού δεν υπάρχει κάποιος θεσμός – τρίτος παράγοντας μεταξύ τους (π.χ. κάποιος κρατικός φορέας αρκετά ανοιχτός, που χρηματοδοτεί την ψυχοθεραπεία μέσα από περισσότερες απ’ ότι στην παρούσα φάση, αντίστοιχες δομές) καλείται κανείς να έχει μία παρουσία αντίστοιχη με την εποχή και τις ανάγκες της, χωρίς παράλληλα να εκπίπτει η ποιότητα της δουλειάς του. 

Τι θα λέγατε σε κάποιον που θέλει να σας επισκεφθεί για πρώτη φορά;

Ότι το να σε προσεγγίζει ένας άνθρωπος με σκοπό να σου εμπιστευθεί τη δυσκολία του αποκαλύπτει θάρρος και επιθυμία να αλλάξει πράγματα στον ίδιο και το περιβάλλον του, ακόμα και αν στον ίδιο δεν είναι πλήρως συνειδητό και αισθάνεται αδύναμος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κίνητρο  για μένα να εργαστώ μαζί του.

Πείτε μας μια ωραία ανάμνηση από τη δουλειά σας.

Είναι πολλές οι όμορφες αναμνήσεις, τόσο από μακρόχρονες θεραπευτικές σχέσεις που είδα ν’ αποδίδουν καρπούς, όσο και από τις προβολές ταινιών που έχω επιμεληθεί στα σχολεία σε ομάδες παιδιών, εκπαιδευτικών και γονέων. Όμως δε θα ξεχάσω ποτέ ένα αγόρι της Γ’ Δημοτικού, που σε ένα διάλειμμα μου έδωσε μία εναλλακτική σ’ ένα από τα μεγαλύτερα φιλοσοφικά ζητήματα. Με ρώτησε “Γιατί πεθαίνουμε” και όταν του επέστρεψα την ερώτηση ζητώντας τη δική του γνώμη απάντησε “Για να γίνει χώρος”.

Πώς μπορεί να σας βρει κάποιος ή να κλείσει μαζί σας ραντεβού;

Το γραφείο μου βρίσκεται Πρατίνου 50, στο Παγκράτι. Μπορεί να με προσεγγίσει στο e-mail eavdelidou@gmail.com και στο τηλέφωνο 211 012 5152.

Επίσης, αυτή την περίοδο δέχομαι αιτήσεις για ένα εξ’ αποστάσεως εργαστήριό μου με θέμα την εφηβεία στον κινηματογράφο. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το βρει παρακάτω:
https://psychografimata.com/23657/i-efivia-se-dio-lipsis/