Επιμέλεια στήλης: Μένη Κουτσοσίμου, Μεταδιδάκτωρ Ιατρικής σε θέματα Αξιολόγησης Ποιότητας Παρεχόμενων Υπηρεσιών στο χώρο της Υγείας
‘Βάζω τα λέγκο μου στη σειρά,
Αλλά δεν έχω όρεξη για παιχνίδι’
Αυτές είναι οι πρώτες φράσεις του παραμυθιού μας, ένα παραμύθι που μιλά για γεγονότα που συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή. Πρωταγωνιστής ένα παιδάκι που αφηγείται τη διάλυση του γάμου των γονιών του,
‘Μια φορά φώναζαν τόσο πολύ
Που τους είπα να σταματήσουν για να μην έρθει η αστυνομία…’
Στις σελίδες του ξεδιπλώνονται ευρηματικά μέσω των σκέψεων, των διαλόγων και κυρίως της εικονογράφησης, όλες εκείνες οι πτυχές που αφορούν στη διάλυση μιας οικογένειας
‘Αυτό είναι ένα διαλυμένο σπιτικό,
είπε μια χοντρή γειτόνισσα με κρεατοελιές στη μύτη’
… η αγωνία του παιδιού για να είναι μαζί οι γονείς του,
‘Ο μπαμπάς λέει πως χώρισαν για να μην πληγώνουν πια ο ένας τον άλλο…
δεν βλέπω όμως να έχουν χτυπήσει πουθενά!’
… η αναγκαιότητα να βλέπει και να νιώθει κοντά του τον πατέρα του, αλλά και την επιθυμία του να μην μένει μόνο στο σπίτι με τη μαμά του,
‘τα βράδια ονειρεύομαι ότι όλα φτιάχνουν’
αλλά και το να πηγαίνει κάποια Σαββατοκύριακα στο σπίτι του μπαμπά του.
Όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, το παιδί αναρωτιέται μήπως φταίει αυτό για τον χωρισμό των γονιών του
‘μήπως φταίω κι εγώ που χωρίσατε με τον μπαμπά;’
Η μαμά του το καθησυχάζει λέγοντάς του γλυκά ότι είναι ο καρπός μιας πολύ μεγάλης αγάπης. Μόνο τότε ηρεμεί το παιδί και επιστρέφει στο παιχνίδι του
‘Σήμερα θα φτιάξω δύο σπίτια’…
και η ζωή συνεχίζεται …
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1966. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και δημοσιογραφία στο Παρίσι. Από το 1990 αρθρογραφεί στην εφημερίδα Καθημερινή. Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού Ρεύματα και τη συλλογή διηγημάτων Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη (1994). Το βιβλίο αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στο Φεστιβάλ της Λισαβόνας για νέους δημιουργούς και κέρδισε βραβείο στο διαγωνισμό του λογοτεχνικού περιοδικού Ρεύματα. Το 1996 της απονεμήθηκε το βραβείο Μυθιστορήματος από το περιοδικό Διαβάζω για το μυθιστόρημα της Γιάντες το οποίο γράφτηκε κατά τη διάρκεια της παραμονής της με υποτροφία στο Βερολίνο. Στην αμερικανική μετάφραση του βιβλίου της Θα ήθελα απονεμήθηκε το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών (2008). Tο Θα ήθελα ήταν επίσης υποψήφιο για το βραβείο Best Book in Translation του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ. Έχει γράψει έξι μυθιστορήματα, δύο συλλογές διηγημάτων με πολλές μικρές ιστορίες, την παιδική σειρά Οικογενειακή Πινακοθήκη και αρκετά παιδικά βιβλία. Ένα από αυτά είναι Το σπίτι που πετάει. Τα διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, γερμανικά, σερβικά και τσέχικα. Το Δύο σπίτια είναι ένα από τα παραμύθια που ανήκουν στην Οικογενειακή Πινακοθήκη και απευθύνεται σε παιδιά 5-8 ετών. Προσεγγίζει με ευαισθησία το θέμα του διαζυγίου και αποτελεί ένα δυνατό ‘εργαλείο’ για τους εκπαιδευτικούς που έρχονται αντιμέτωποι με ανάλογες καταστάσεις, ενώ προσφέρεται ως μέσο ανακούφισης και προσωπικής αναζήτησης για τους γονείς.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Συγγραφέας: Αμάντα Μιχαλοπούλου
Εκδόσεις: Πατάκης
Έτος έκδοσης: 2000
Αριθμός σελίδων: 68
Αρχική τιμή: 2 €
