Ο ερευνητής Dhru Deb είναι επιστήμονας της Βιοϊατρικής Μηχανικής που ειδικεύεται στην αντικαρκινική μελέτη και ταυτόχρονα εικαστικός καλλιτέχνης, ο οποίος εκφράζει την πολυπλοκότητα της ασθένειας μέσα από τα έργα του.
Η αντανακλαστική σκέψη συνήθως συνδέει την Επιστήμη με τη λογική και την Τέχνη με το συναίσθημα. Ωστόσο, η λογική και το συναίσθημα αποτελούν μεταβλητές ενός συνόλου. Όπως ακριβώς η Τέχνη, έτσι και η Επιστήμη βασίζεται στην παρατήρηση και οι δυο τους τελικά εφάπτονται στον κοινό στόχο της εξέλιξης του συνόλου, υπό διαφορετικό πρίσμα.
Στην καθημερινότητα του εργαστηρίου, ο Drhru Deb βρίσκει την πηγή της έμπνευσής του για τους ιδιαίτερους πίνακες και τα γραφικά μυθιστορήματά του. Ειδικότερα, αναφέρει πως ο παράγοντας του απρόβλεπτου της νόσου αποτελεί απειλή για τις εξατομικευμένες θεραπείες και ο καρκίνος μελετάται ως ένα χαοτικό σύστημα. Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, τεχνικές από τον κυβισμό και τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό ο καλλιτέχνης αποτυπώνει την απρόβλεπτη φύση του καρκίνου. Η τροχιά που ακολουθούν τα καρκινικά κύτταρα όσον αφορά στις κοινές βιολογικές τους ιδιότητες, χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά υψηλή πολυπλοκότητα. Αυτό το μοντέλο προβάλλει την ιδέα ότι όλες οι βιολογικές ιδιότητες του καρκίνου πρέπει να μελετηθούν σε μονοκυτταρικό επίπεδο.
H Βιοϊατρική Επιστήμη και η Τέχνη είναι βαθιά ριζωμένες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο συγκερασμός Τέχνης και Επιστήμης είναι το κοινό μέτωπο που θα οδηγήσει στις λύσεις σημαντικών παγκόσμιων προβλημάτων όπως ο καρκίνος. Ως ισχυρός υποστηρικτής τόσο της έρευνας για τον καρκίνο, όσο και των καλών τεχνών θεωρεί ότι στο εγγύς μέλλον τα μονοπάτια αυτών των δύο τομέων όχι μόνο θα είναι αλληλένδετα, αλλά και προσεκτικά ενωμένα οδηγώντας σε μια νέα Αναγέννηση καινοτόμων θεραπευτικών προσεγγίσεων.
Η Τέχνη και η αποτύπωση καθημερινών εμπειριών ή αγώνων σε έργα τέχνης οδηγούν στην κάθαρση του δημιουργού και του κοινού. Αυτή είναι η ουσία που εντοπίζει ο Deb σε αυτή τη διαδικασία, προσπαθώντας παράλληλα να χρησιμοποιεί μεταφορές που οι άνθρωποι εκτός της επιστημονικής κοινότητας θα αναγνωρίζουν ως γνώριμες.
